Blog

Chłoniak psów jest grupą nowotworów wywodzącą się zlimfocytów. Stanowi od 7% do 24% wszystkich nowotworów u tego gatunku zwierząt. Niektóre rasy psów są predysponowane do tej choroby – wśród nich są rottweilery, owczarki niemieckie, berneńskie psy pasterskie oraz golden retrievery.

Przyczyny chłoniaka

Chłoniak psów, jak większość nowotworów, ma skomplikowaną etiologię, która obejmuje wiele czynników. Zrozumienie przyczyn powstawania chłoniaka jest kluczowe dla diagnozowania i leczenia tej choroby. Do najważniejszych czynników przyczyniających się do rozwoju chłoniaka u psów należą czynniki genetyczne, stosowanie leków obniżających odporność oraz tło zakaźne. Poniżej omówiono te czynniki bardziej szczegółowo:

• Czynniki genetyczne: Predyspozycje rasowe sugerują silny komponent genetyczny w etiologii chłoniaka u psów. Rasy takie jak rottweilery, owczarki niemieckie, berneńskie psy pasterskie oraz golden retrievery wykazują większą podatność na rozwój chłoniaka. Badania genetyczne wskazują, że pewne dziedziczone mutacje mogą wpływać na ryzyko zachorowania. Geny odpowiedzialne za regulację wzrostu i podziału komórek mogą u tych ras psów działać nieprawidłowo, co zwiększa ryzyko nowotworzenia.
• Stosowanie leków obniżających odporność: Immunosupresja, wynikająca z długotrwałego stosowania leków immunosupresyjnych, takich jak kortykosteroidy, cyklosporyna czy leki przeciwnowotworowe, może zwiększać ryzyko rozwoju chłoniaka. Osłabiony układ odpornościowy jest mniej skuteczny w wykrywaniu i eliminowaniu nieprawidłowych komórek, co sprzyja ich niekontrolowanemu wzrostowi i rozwojowi nowotworu.
• Tło zakaźne: Naturalnie szerzące się wśród psów limfokryptowirusy, analogiczne do występującego u ludzi wirusa Epstein-Barr’a, mogą przyczyniać się do rozwoju chłoniaka. Te wirusy mają zdolność do integracji swojego materiału genetycznego z genomem gospodarza, co może prowadzić do transformacji nowotworowej limfocytów. Zakażenie takim wirusem może osłabić układ odpornościowy i zwiększyć ryzyko rozwoju chłoniaka.

Przebieg choroby

Przebieg chłoniaka u psów zależy od rodzaju chłoniaka, stopnia złośliwości, zaawansowania, występowania objawów paranowotworowych oraz postaci anatomicznej. Każdy typ chłoniaka może prezentować się inaczej, co wpływa na diagnozę i leczenie.

• Postać wieloogniskowa: Najczęściej spotykana forma anatomiczna, ale pomimo podobnego przebiegu mogą w niej skrywać się różne typy choroby. Charakteryzuje się uogólnionym powiększeniem węzłów chłonnych, śledziony i wątroby. Węzły chłonne stają się twarde, powiększone i mogą być wyczuwalne pod skórą. Powiększenie śledziony i wątroby może prowadzić do powiększenia obrysu jamy brzusznej. Objawy obejmują letarg, utratę apetytu, gorączkę i utratę masy ciała.

Inne postacie:

• Oczna: Może prowadzić do wytrzeszczu, zaczerwienienia, łzawienia a w zaawansowanych przypadkach do zniszczenia gałki ocznej i utraty wzroku.
• Skórna: Charakteryzuje się zmianami skórnymi, takimi jak guzki, owrzodzenia, zaczerwienienia i świąd. Może być mylona z chorobami dermatologicznymi, co utrudnia diagnozę.
• Śródpiersiowa: Zlokalizowana w klatce piersiowej, może powodować duszność, kaszel, trudności w oddychaniu i nietolerancję wysiłku. Powiększone węzły chłonne w tej okolicy mogą uciskać struktury wewnętrzne.
• Pokarmowa: Objawia się problemami żołądkowo-jelitowymi, takimi jak wymioty, biegunka, utrata masy ciała i bóle brzucha. Może prowadzić do niedrożności jelit i wtórnych infekcji.
• Nerkowa: Powoduje objawy niewydolności nerek, takie jak zwiększone pragnienie, częste oddawanie moczu, wymioty, utrata apetytu i osłabienie.
• Nerwowa: Może objawiać się zaburzeniami neurologicznymi, takimi jak drgawki, dezorientacja, zaburzenia równowagi, paraliż i zmiany w zachowaniu. Ta postać jest szczególnie trudna do leczenia i często ma gorsze rokowania.

Każda postać chłoniaka wymaga indywidualnego podejścia diagnostycznego i terapeutycznego, które musi uwzględniać specyficzne objawy i potrzeby danego pacjenta.

Objawy kliniczne

Objawy chłoniaka u psów nie są specyficzne i mogą obejmować:

• Letarg
• Gorączka
• Wyczuwalnedeformacje w lokalizacji węzłów chłonnych
• Kłopoty z przełykaniem
• Powiększenie obrysu jamy brzusznej
• Brak apetytu
• Wymioty i/lub biegunka
• Wzmożone pragnienie i wzmożone oddawanie moczu.
• Zmiany skórne
• Zmiany w badaniu krwi

Diagnostyka chłoniaka u psów

Diagnostyka chłoniaka u psów obejmuje różnorodne metody, które pomagają w dokładnym określeniu rodzaju i zaawansowania choroby:

• Badanie cytologiczne i histopatologiczne: Podstawowe metody diagnostyczne, polegające na ocenie komórek nowotworowych pobranych ze zmienionych tkanek.
• Badania immunocytochemiczne: Stosowane w celu identyfikacji specyficznych markerów komórkowych.
• Ocena klonalności limfocytów: Pomaga w różnicowaniu chłoniaka od innych limfoproliferacyjnych zaburzeń.
• Cytometria przepływowa: Umożliwia szczegółową analizę fenotypu komórek nowotworowych.

Leczenie chłoniaka

Leczenie chłoniaka u psów jest ustalane indywidualnie dla każdego pacjenta i zależy od wielu czynników:

• Chemioterapia onkologiczna: Najczęściej stosowana metoda leczenia, obejmująca różne schematy leków dostosowane do konkretnego przypadku.
• Czynniki wpływające na wybór leczenia: Rodzaj chłoniaka, stopień zaawansowania, ogólny stan zdrowia psa, choroby współistniejące oraz oczekiwania i możliwości opiekunów.
• Optymalizacja leczenia: Ostateczny wybór formy leczenia jest podyktowany celem maksymalizacji skuteczności terapii i poprawy jakości życia psa.

Rokowania

Rokowania w przypadku chłoniaka u psów zależą od wielu czynników, takich jak typ chłoniaka, stadium zaawansowania, ogólny stan zdrowia psa oraz odpowiedź na leczenie. Ogólnie rzecz biorąc:

• Postać wieloogniskowa: Często ma obiecujące rokowania przy odpowiednim leczeniu, umożliwiając psom długie i komfortowe życie.
• Inne postacie: Rokowania mogą się znacznie różnić w zależności od lokalizacji i zaawansowania nowotworu oraz odpowiedzi na terapię.

Podsumowując, nowoczesne metody diagnostyczne i terapeutyczne oferują większe szanse na skuteczne postępowanie z chłoniakiem u psów. Współpraca między właścicielem a lekarzem weterynarii, indywidualnie dostosowane leczenie oraz regularne kontrole weterynaryjne są kluczowe dla zachowania dobrego stanu zdrowia i komfortu życia psów cierpiących na chłoniaka. Dzięki temu, psy mogą cieszyć się lepszą jakością życia, a ich opiekunowie mają większą nadzieję na dłuższy czas spędzony ze swoimi ukochanymi zwierzętami.