Blog

Sierść na kanapie, na ubraniach, w odkurzaczu i… w herbacie. Brzmi znajomo? Jeśli jesteś opiekunem psa, linienie prędzej czy później stanie się częścią Twojej codzienności. Tylko czy każdy taki „zrzut futra” to coś zupełnie normalnego? A może za intensywnym linieniem może kryć się coś więcej niż tylko zmiana pory roku? Temat potrafi wywołać sporo pytań – warto więc uporządkować, co jest zupełnie normalne, a co może wymagać większej uwagi.

Co to właściwie jest linienie?

Zacznijmy od podstaw. Linienie to naturalny, fizjologiczny proces wymiany sierści. Dzięki niemu pies może dostosować się do zmieniających się warunków atmosferycznych – głównie temperatury i długości dnia. Najczęściej linienie odbywa się sezonowo i polega wtedy na zrzuceniu starego podszerstka oraz części włosa okrywowego, by nowa sierść mogła lepiej spełniać swoją ochronną funkcję. Choć może być uciążliwe z punktu widzenia człowieka, linienie to dla organizmu psa coś bardzo ważnego. Sierść chroni skórę przed zimnem, promieniowaniem UV czy wilgocią, a jej regularna wymiana to po prostu forma dbania o zdrowie – tyle że w wydaniu natury.

Kiedy linienie to norma?

W pełni normalne i zdrowe linienie występuje zazwyczaj wiosną – gdy pies pozbywa się gęstego, zimowego podszerstka, by lepiej znosić cieplejsze miesiące – oraz jesienią, kiedy przygotowuje się na zimno, a jego okrywa włosowa gęstnieje i staje się bardziej funkcjonalna. To, jak intensywnie pies linieje, zależy w dużej mierze od jego rasy. Psy z gęstym podszerstkiem, takie jak husky, labrador czy owczarek niemiecki, gubią sierść bardzo obficie. Z kolei rasy o sierści bez podszerstka – na przykład pudle czy maltańczyki – przechodzą ten proces znacznie łagodniej.

Czy pies może linieć cały rok?

Zdecydowanie tak. Co więcej – to zjawisko jest coraz częstsze. Psy, które spędzają większość czasu w warunkach domowych, funkcjonują w środowisku o ograniczonych bodźcach sezonowych. Sztuczne oświetlenie, regularna temperatura, brak wyraźnych zmian pogody – wszystko to zaburza rytm biologiczny, który w naturze dyktowałby psu konkretne momenty na zmianę sierści. Zamiast dwóch krótkich i intensywnych faz linienia mamy więc do czynienia z łagodnym, ale praktycznie nieustannym wypadaniem sierści.

To również jest w porządku – pod warunkiem że pies nie traci sierści nierównomiernie i nie pojawiają się inne niepokojące symptomy. Gdy jednak coś zaczyna się zmieniać – warto przyjrzeć się sprawie uważniej.

Kiedy linienie powinno niepokoić?

Choć linienie zazwyczaj jest naturalne, są sytuacje, w których może sygnalizować problemy zdrowotne. Jeśli sierść wypada tylko w określonych miejscach – jak grzbiet, łokcie czy szyja – i nie odrasta równomiernie, może to być oznaką różnych chorób. Przerzedzona sierść, na tułowiu, brzuchu, cienka łuszcząca skóra może być objawem chorób hormonalnych. Alarmujące są również łyse placki, zmiany koloru skóry, nadmierne drapanie się, wygryzanie łap albo widoczne podrażnienia i strupy.

Do tego warto dodać inne widoczne objawy: suchą, łuszczącą się skórę, łyse placki, przebarwiania oraz, pojawiające się krosty lub strupki oraz nadmierne linienie poza sezonem – zwłaszcza jeśli pies wcześniej tak nie reagował. W takich sytuacjach konsultacja z weterynarzem to konieczność. Przyczyną może być alergia (pokarmowa lub kontaktowa), choroby skóry (jak nużyca, grzybica, świerzb), zaburzenia hormonalne (np. niedoczynność tarczycy czy zespół Cushinga), a także niedobory pokarmowe lub przewlekły stres. Niektóre z tych przypadłości wymagają specjalistycznej diagnostyki i leczenia, dlatego nie warto czekać na „samo przejdzie”.

Jak wspierać psa w czasie linienia?

Najlepsze, co możesz zrobić jako opiekun, to pomóc psu przejść przez linienie z możliwie największym komfortem. Codzienne szczotkowanie to absolutna podstawa – nie tylko ogranicza ilość sierści w domu, ale też poprawia krążenie w skórze i wspomaga naturalne procesy odnowy. Jeśli pies ma długi lub gęsty włos, warto dobrać narzędzie do rodzaju sierści – szczotka z włosia, furminator, zgrzebło – to już temat na osobny poradnik.

Kąpiele są pomocne, ale nie powinny być zbyt częste – by nie naruszyć naturalnej warstwy lipidowej skóry. Najlepiej używać szamponów przeznaczonych specjalnie dla psów, najlepiej tych nawilżających i łagodnych. Nie można też zapominać o roli żywienia. Dieta bogata w nienasycone kwasy tłuszczowe, witaminę E, A, biotynę i cynk ma bezpośredni wpływ na stan skóry i sierści. Jeśli masz wątpliwości, czy Twój pies dostaje wszystko, czego potrzebuje – warto sięgnąć po dobrej jakości suplementy i skonsultować się z weterynarzem.

Sierść w domu to nie koniec świata

Linienie może być uciążliwe – zwłaszcza gdy kolejny raz w tygodniu trzeba opróżniać odkurzacz lub usuwać sierść z ubrań tuż przed wyjściem. Warto jednak pamiętać, że to zupełnie
naturalny i potrzebny proces. Organizm psa działa prawidłowo, dostosowując się do warunków otoczenia. Rolą opiekuna jest wsparcie pupila w tym okresie, tak by przebiegł on możliwie łagodnie. Uważna obserwacja, odpowiednia pielęgnacja i spokój mają tu znaczenie. A wypadanie sierści to nie kwestia złośliwości – to naturalny etap fizjologiczny, który warto po prostu zrozumieć i zaakceptować.