Pobierz

Rak z nabłonka przejściowego jest najczęstszym nowotworem dróg moczowych u psów i stanowi 2% wszystkich nowotworów u tego gatunku zwierząt. Wśród przyczyn powstawania wymienia się ekspozycję na herbicydy i insektycydy, predyspozycję rasową u terierów szkockich, https://www.viagrasansordonnancefr.com/ oraz płciową – u samic, szczególnie otyłych.

Najczęściej zgłaszane przez właścicieli dolegliwości dotyczą oddawania moczu – popuszczanie, krwiomocz, częstomocz. Objawy te są stałe bądź okresowe – ustępują spontanicznie lub po podaniu leków i antybiotyków, aby po pewnym czasie nawrócić. Może dochodzić do całkowitej lub częściowej niedrożności dróg moczowych. Rzadziej – bo już w zaawansowanych stadiach choroby – obserwujemy objawy związane z przerzutami – kłopoty z oddawaniem kału, kulawizny.

W diagnostyce opieramy się na całokształcie obrazu klinicznego choroby i korespondującymi z nią wynikami badań. Diagnostyka laboratoryjna napotyka pewne trudności. Badanie cytologiczne osadu moczu jest obciążone ryzykiem błędu, bowiem reaktywne komórki nabłonka mogą być nie do odróżnienia od komórek zmienionych nowotworowo. W diagnostyce różnicowej należy więc brać pod uwagę też inne nowotwory i zmiany natury nienowotworowej. Diagnostykę można uzupełnić badaniem na obecność antygenu nowotworu, pamiętając o dość dużym odsetku wyników fałszywie dodatnich w warunkach krwiomoczu. Można spróbować pozyskać próbki tkanki przez aspirację cewnikiem urologicznym. Biopsja cienkoigłowa przez powłoki brzuszne w tym przypadku jest przeciwwskazana, gdyż często skutkuje rozsianiem guza w kanale biopsyjnym. W badaniu USG zwykle możemy zmianę rozrostową dokładnie obejrzeć oraz zlokalizować względem ujść moczowodów i cewki moczowej. Niestety guz najczęściej obiera lokalizację w trójkącie pomiędzy tymi strukturami, czyniąc leczenie operacyjne niemożliwym – w takich przypadkach z pomocą przychodzi chemioterapia onkologiczna.

Piroxicam może być stosowany samodzielnie jako leczenie paliatywne lub w połączeniu z innymi chemioterapeutykami. Najkorzystniejszym schematem – uwzględniając toksyczność i efekty – jest połączenie tego leku z Mitoxantronem. Lek podaje się zmieszany z płynem fizjologicznym we wlewie dożylnym – szansa na uzyskanie remisji wynosi ok. 35%, a średni czas przeżycia leczonych psów 9-10 miesięcy. Toksyczność Mitoxantronu jest niska – obejmuje zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (przemijające biegunki, wymioty, spadek/utrata apetytu), lekkie zahamowanie czynności szpiku (zaleca się kontrolować morfologie krwi 10 i 20 dni po podaniu leku), a leczenie rozpocząć od niższej dawki. Może wystąpić przemijające, niebieskie zabarwienie moczu i białkówek oczu. Między kolejnymi dawkami przerwa wynosi 3 tygodnie (21 dni). Leczenie powinno składać się z minimum 5 wlewów. Piroxicam może być podawany stale, o ile nie powoduje działań ubocznych. Alternatywnie do Mitoxantronu używamy Carboplatyny, która w połączeniu z Piroxicamem pozwala uzyskać podobne efekty lecznicze, obarczone tylko nieznacznie wyższą toksycznością.

weterynarz onkolog
lek. wet. Jarosław Balcerzak

Najczęściej czytane artykuły: Chłoniak psów, Leczenie bólu, Elektrochemioterapia.